ZANDERLAND - Polski - Gatunki ryb - Okon

 

Tampere Region - Finland

Rautavesi

Większe sztuki atakują wertykalne błystki podlodowe

Wideo Rautavesi

Wędkarstwo zimowe

Wideo Mallasvesi

 
Okoń uderza z siłą
   

W Finlandii sezon wędkarski na okonia rozpoczyna się w czerwcu. Szczyt sezonu na połowy dużego okonia wędą ciągnioną na błystkę, nazywaną tu jigiem, przypada zwykle na początek lipca, kiedy to temperatura wód podnosi się do 20 stopni.

Zatoczki jezior pełnych prądów wodnych zaczynają się burzyć od wpływających do nich płotek i uklejek.

Kyrösjärvi
 
Okonie żywią się przede wszystkim małymi płotkami i uklejkami wielkości cali, pochodzącymi z tarła tego samego roku.

Podczas upalnej, spokojnej i słonecznej pogody okoń utrzymuje się na powierzchni, dlatego też warto prowadzić błystkę przy samej powierzchni wody, trzymając wędzisko pionowo. Pojawienie się silnych wiatrów i zachmurzenia skłania małe ryby i okonie do ukrycia się bliżej dna jeziora. Wtedy w ślad za nimi można zanurzyć wędkę trochę głębiej.

W lipcu, najlepszym miesiącu wędkarskim, okonie pojawiają się w dosyć płytkich wodach na głębokości 2 – 3 metrów. Łowienie okonia myśliwskiego jest niezwykle interesującym zajęciem. Obserwacja pasiastych okoni ścigających małe rybki może przyprawić każdego wędkarza o dobry humor.

 
 
Rautavesi
 
Wędkarz Petri Ristiniemi z miejscowości Ruovesi poluje na dużego okonia za pomocą 5-centymetrowego jiga-robaka, ale również imitacja ryby przedłuża czas gry, zwłaszcza wtedy, gdy okonie kłębią się prawie na powierzchni wody. Jeśli ryby utrzymują się długo w głębokiej wodzie, najlepiej stosować wędzisko zaopatrzone w 4-5-gramową podłużną główkę jigową, którą się dobrze prowadzi pod wodą bez obawy zakleszczenia się w podwodnej roślinności. Najczęściej przymocowuje się na końcu linki główkę jigową ważącą 5-7 gram. Im głębsze jest miejsce częstego przebywania ryb, tym większe powinno być obciążenie.

Jeżeli chodzi o barwy jigów, to w czasie upałów okoń dobrze bierze na kolor smaru silnikowego– jest to pewny wybór. Również biały i żółty należą do stałego wyposażenia wędkarzy w Ruovesi. Ze sztucznych rybek najlepiej biorą jednobarwne, szczególnie białe i żółte oraz jigi koloru ryb o długości 4 - 5 cm.

Sztuczną rybkę należy szarpać ostrzej niż jiga-robaka w celu uzyskania w ten sposób stylu płynięcia zranionej ryby. Im „głupiej” przedstawia się sposób pływania spławika, tym pewniejsze jest zainteresowanie okonia i pewniejsza próba jego złowienia.
 
 
Rautavesi
 
Miejsca brania i czasy połowów
 
Okonia należy szukać w miejscach częstego pojawiania się ławic małych rybek. Najlepsze miejsca to zatoki i cieśniny jezior pełne prądów wodnych oraz płytkie wody, których brzegi zarośnięte są podwodną roślinnością. Jiga należy rzucać w kierunku centrum silnego pluskania okonia, na pobocze ławicy małych rybek lub z przodu albo z tyłu ławicy. Nie polecamy rzucać jiga na środek

W ciągu letniego dnia najlepszymi porami połowu dużego okonia są wczesne poranki lub późne wieczory. Wędkowanie przed południem to często zły pomysł. Okonie karmią się periodycznie, czasami jednak daje się zauważyć jego zawzięte ataki na małe rybki w ciągu letniego dnia. Im bliżej ku porze popołudniowej tym częstotliwość żerowania rośnie. Z obserwacji wynika, że najlepszy czas połowu to wieczór, w godzinach 20-21.

Po znalezieniu dogodnego miejsca brania okoni warto pozostawać w pobliżu, w oczekiwaniu na rozpoczęcie pory żerowania. Czas oczekiwania można wypełnić sobie choćby spożywaniem prowiantu. Kiedy przychodzi czas żerowania, przypomina to zwykle jakieś szalone widowisko. Czasami złowione okonie zwracają na dno łodzi właśnie połknięte małe rybki. Rybki te można wykorzystać później w metodzie tzw. na żywca, w Finlandii nazywaną metodą „na zimno”, którą można zastosować również podczas wędkowania jigiem.
 
 
 
 
Do tego rodzaju połowów potrzebna jest wędka składająca się z elastycznego wędziska i kołowrotka 1 klasy, linki z włókna pojedynczego maksymalnie 0,18 mm lub plecionej 0,08-0,10 mm. Na końcu linki umocowany jest mały haczyk trójzębny nr 10 – 12. Przynętę umieszcza się na jednej z odnóg haczyka, przebijając ją pod płetwą grzbietową rybki. W odległości ok. 20 cm od przynęty pływa lekkie obciążenie ołowiane o wadze 1 grama, które lekko zanurza przynętę. Następnie należy podnieść żywiec na wysokość 10-30 cm od dna oraz oprzeć wędzisko o burtę łódki i czekać na dalszy ciąg wydarzeń.

Kiedy okoń zacznie brać, dajmy mu najpierw spokojnie połknąć przynętę, co trwa kilka sekund. Dopiero gdy silniej zacznie ciągnąć linkę możemy przystąpić do przeciwuderzenia i rozpocząć zwijanie.

Przynętę żywą można złowić już wcześniej, np. za pomocą kosza samotrzasku o małych oczkach, lub na wędkę. Najbardziej zdatne do użytku elementy dużej płotki to część ogonowa i szczególnie płetwa grzbietowa z otaczającym ją mięsem. Petri twierdzi, że właśnie metodą na żywca często udaje się złowić większe sztuki.
 
 
Ruovesi
 
Jesienią szukaj na głębinach
 
Sezon na okonia trwa w normalnym roku do końca września. Na przełomie sierpnia i września większe okonie przenoszą się na głębsze wody w okolice podwodnych skarp i zboczy. Zmniejsza się wtedy uzysk ryby z szerokich wód i połowy koncentrują się coraz bardziej na płyciznach. W takich warunkach można zastosować większe główki jigów o wadze 10-17 gram, ponieważ okonia można znaleźć dopiero na głębokości 10 metrów. Dużego jiga warto założyć na długi haczyk, tak aby okoń lepiej zaczepił się na samym haczyku.

Czasami można złowić okonia również w wodach pośrednich, kiedy brania zaczynają się zaraz po zanurzeniu spławika. Jednak jesienią to właśnie metoda gruntowa najczęściej przynosi najlepsze sukcesy.

Na podstawie obserwacji Petriego Ristiniemi, panującą w tej chwili obfitość okonia w wodach fińskich zawdzięczamy kilku ostatnim ciepłym latom. Wielkość średnia okonia wyraźnie się zwiększyła i na przykład latem roku 2006 nie było przypadku, żeby wędkarz wracał z wyprawy na ryby z okoniami, z których największy ważyłby poniżej pół kilograma. Wiele z tych wycieczek skończyło się zdobyciem 700-800 gramowych sztuk. Dużo spostrzeżeń przekazano również na temat okoni ważących ponad kilogram.